maandag 16 april 2007

Het badpakken seizoen is begonnen

Het is niemand ongetwijfeld ontgaan, het badpakken seizoen is officieel geopend. Met de tropische temperaturen van afgelopen weekend, kunnen we er niet meer omheen. Het is zomer. Althans zoals het Nederland betaamt, het WAS zomer want volgens de voorspellingen is het morgen weer gedaan met het warme weer.

Massaal trokken wij allemaal de zomerkleding in de kast naar voren en gingen naarstig op zoek naar een leuk setje voor op het strand, tuin of terras. Ook ik moest er aan geloven. Ik wilde een kleurtje kweken want tja, ik wil geen licht geven als ik me over een kleine maand op Orchard Road begeef of heerlijk in het zwembad in Bangkok lig.

Tijd voor een bikini dus. Na even door mijn bikinimand gespit te hebben, trok ik een legerkleurig setje aan. Groen is tenminste niet zo’n kleur die je misstaat als je bleek bent. Na veel moeite had ik dan eindelijk dat broekje over mijn iets te brede heupen getrokken en warempel hij paste nog ook. Bovenstukje ging een stuk makkelijker, maar ja, daar heb ik dan ook geen heupen zitten.

Vol goede moed, waggelde ik naar de spiegel en kreeg de schrik van mijn leven. Legergroen steekt toch iets minder mooi af bij zo’n wit huidje dan ik dacht. Maar goed, mijn proporties zijn nog wel in orde, althans dat idee had ik op dat moment.

Maar toen ik een uurtje later in de zon lag te zweten en het zweet letterlijk tussen mijn zwembandjes vandaag sijpelde, begreep ik dat er iets mis was met die spiegel van me. Ik ben niet in proporties. Ja, misschien voor het type rollade wel, maar niet zoals ik mezelf het liefst gezien zou hebben. Wat een rollen en kwabben. En ook die putjes in de dijen niet te vergeten. De ouderdom is hard en meedogenloos toegeslagen. Ben spontaan helemaal rechtop gaan zitten zodat alles nog een beetje strak leek te zijn, maar de moed zakte me toch wel in de schoenen.

Er moest drastisch iets gebeuren want zo kan ik absoluut niet op vakantie vertrekken. Dus ofwel een nieuwe bikini aanschaffen (of beter gezegd een badpak, zodat alles nog een beetje te maskeren is) ofwel iets aan mijn veel te slechte eetpatroon doen. Het is het laatste geworden, die nieuwe bikini kan altijd nog mochten mijn lijnpogingen die vier weken niet doorstaan.

Vandaag dus opgewekt begonnen met mijn vier weken afzien en zwoegen (jaja, ik ga eindelijk die AbKingPro die ik al jaren in huis heb staan gebruiken). Wie weet, heb ik over een week of vier wel een plat buikje om trots op te zijn en kan ik me weer in bikini vertonen. Ik zal niet te overmoedig worden, een monokini zal het nooit worden, tenzij de zwaartekracht plotseling niet meer blijkt te werken. Dan is er misschien op dat vlak nog hoop. Maar tot die tijd kan ik alleen een monokini dragen als ik een Pamela Anderson operatie zou ondergaan.