witte stranden, wuivende palmbomen en een eeuwige zon ....

Gisterenavond een erg gezellig avondje met een vriendinnetje gehad. Lekker drankje en hapje gedaan op Kijkduin en natuurlijk genoot ik super van het gezelschap. Mijn vriendinnetje is namelijk een echte avonturierster. Ze is in het voorjaar teruggekomen van dik acht maanden Zuid Amerika en gaat eind oktober voor een aantal maanden naar Azie om rond te trekken. En man, wat ben ik jaloers op haar. Ik zou zo met haar willen ruilen. Ook al ben ik niet zo avontuurlijk als zij want ik weet niet of ik wel in mijn eentje erop uit zou (durven) trekken, maar ach, wie weet. Als je mij twee jaar geleden had gezegd dat mijn vriendinnetje dat zou doen, had ik je ook raar aangekeken.

Vanmorgen haar web-log over Zuid Amerika nog maar eens overgelezen en de kriebels komen weer. Ik wil ook weer weg. En dan gewoon ergens heen waar ik nog niet geweest ben. Iets compleet nieuws. Zuid Amerika, Afrika of de landen in Azie die ik nog niet gezien heb. Maar ja, het zit er voor mij niet in. Ik blijf voorlopig gewoon in dit kouwe kikkerlandje. But hey, you can't blame a girl from dreaming. Ook al zijn dromen bedrog, toch droom ik over een romantische, maar toch ook actieve en culturele reis samen met mijn H2B. Want zeg nou zelf, wat is er leuker om de wereld te verkennen dan dat samen met de liefde van je leven te doen?

Onze verre reizen zitten er voorlopig op. Soms moet je namelijk prioriteiten stellen en aangezien wij in 2008 gaan trouwen EN ons nieuwe huis dan klaar is, blijft het dus nog even bij dromen over verre reizen, andere culturen, wilde dieren en geweldige mensen.

Maar toch, waarom win ik die Staatsloterij nou nooit. Tuurlijk, het zou een stuk helpen als ik gewoon een keer een lot zou kopen, dan zou de winkans in elk geval een stukje groter zijn, toch, ik wou dat ik het geld en de kans had om ook lekker onbezorgd te gaan reizen. Mijn 'dinnetje is vrijgezel dus dan gaat het toch iets makkelijker. Je hebt minder rekening te houden met een ander en waarschijnlijk heeft ze ook een minder groot gat in haar hand dan ik, want ik weet werkelijk niet waar ik het van zou moeten doen.

Maar goed, gisteren dus heerlijk zitten kletsen en heerlijk weg kunnen dromen over haar reislustig leven. Een ding is me wel duidelijk geworden, mijn 'dinnetje heeft het goed voor elkaar. Wie zou nou niet met haar willen ruilen als je zo'n leuke reis voor de boeg kunt hebben en ook nog een geweldige afgeronde reis op je netvlies gedrukt hebt. Ja, ik verlang naar een reis ............. maar voorlopig blijft het bij dromen over witte stranden, wuivende palmen en de eeuwige zon.

Nivea Beach

Haartjes in model, make-up licht aangebracht, hip tuniekje aan met dito rokje. Benen nog even snel onder de douche geschoren, hakjes aan, laatste puntjes op de I zetten en ik kan de deur uit. Onderweg de gebruikelijke hoeveelheid bouwvakkers tegen het over het algemeen toch wel 'brede' lijf gelopen. Toen ging ik me afvragen, waarom kijken ze allemaal zo? En nog belangrijker, waarom fluiten ze niet of zeggen iets waardoor je ego een mega boost krijgt? Ben ik zo aan het aftakelen dat zelfs dat pleziertje me bespaard blijft? Met een kop op onweer toch maar doorgelopen want hey, als zelfs bouwvakkers niet meer bewonderend naar je kijken, dan moet er toch wel iets mis zijn. Heb ik daarvoor al die tijd vanmorgen aan mijn uiterlijk besteed? Onderweg nog wat mensen tegengekomen die ook een beetje vreemd keken. Oh nee he, ik zal toch niet? Snel voel ik aan mijn rokje. Nee gelukkig, hij zit niet in mn slipje vast. Ik schrok al. Zal je toch maar gebeuren dat je daar loopt terwijl de helft van je kleren in je slipje verstopt zit. Dat zou een ware nachtmerrie zijn, maar ja, dat zou wel die vreemde blikken verklaren.

Eenmaal op het werk ga ik achter mijn bureau zitten en mijn oog valt op mijn benen. Oh my goodness!!!!!!!!!!!!!!!!!! De melkboer is langs geweest! F*ck f*ck f*ck. Ik had werkelijk waar panties aan moeten doen want dit is afschuwwekkend. Witter dan dit kan niet en bovendien vormen mijn aders een waar rivierenlandschap over mijn onderbenen. Nee nu begrijp ik het. Daar zou ik ook niet voor gaan fluiten of bewonderend kijken. De zomer is klaarblijkelijk echt aan mij voorbij gegaan. Althans, mijn benen hebben geen zonnestraaltje op kunnen pikken. Tijd voor een zonnebankje dus. Maar ja, wanneer moet ik dat dan weer doen? Ik heb het al zo druk. Flesje Dove of Nivea Summer Beauty doet ook wonderen, maar ja, dan moet je het wel goed doen.

Maar het is toch triest dat ik in september al zo bleek ben als een, als een, als een, ja als een wat? Ja dat is het, als een pak witte watten. Wat voor zomer is dit eigenlijk geweest? Ja op die paar mooie dagen na die meestal door de weeks vielen op dagen dat ik dus net moest werken. Of die paar mooie dagen toen ik juist op vakantie was op een plek waar de zon niet scheen. Nee, dit is een flut zomer geweest qua kleur op mijn benen, that's for sure. Zelfs mijn ienie mienie kleurtje wat ik in mei in Thailand heb opgelopen, is met de noorderzon verdwenen.

Tijd voor actie dus! Over 5 dagen heb ik mooie gekleurde Summer Beauty benen, aldus de reclamecampagnes. En hoe ik daar aan kom? Ach, gewoon even op Nivea Beach gelegen ;-) Vijf dagen smeren zorgt voor een egale teint. Nou het zal mij benieuwen.

Maandagmorgen 'lijn'blues

Hij is er weer, die verrekte maandagmorgen. De maandagmorgen die iedere week weer terugkomt en die iedere week hetzelfde begint: een in-de-kreukels-nog-lang-niet-uitgeslapen-gezicht met dito humeur en weer dat goede voornemen om te beginnen met lijnen. Ja beginnen is een goed woord, want ik begin iedere maandagochtend weer op nieuw. Precies, iedere maandagochtend, wat dus inhoudt dat ik het iedere keer weer niet volgehouden heb tot de volgende maandagochtend. Ik voel me een mislukkeling want waarom lukt het me nou nooit eens? Ben ik onbewust toch tevreden met mijn lichaam dat de zwaartekracht probeert te doorstaan? Ben ik gewoon te veel in de verleiding geweest om te zondigen? Heb ik te weinig hulp van buitenaf? Ik weet het niet, maar feit blijft dat ik geen volhouder ben en daar baal ik soms mateloos van. Want of ik nou wel of niet onbewust tevreden ben met mijn lijf (wat ik me niet kan voorstellen, want waarom zucht en steun ik anders iedere keer als ik in de spiegel kijk en uit alle macht probeer die buik in te houden?), er moet iets veranderen. Ik moet en zal in een nauwsluitende bruidsjurk passen. Althans, dat is mijn droom. Maar ja, om niet voor 9-maanden zwanger aangezien te worden op onze bruiloft, moet ik dus actie ondernemen. En dat houdt niet alleen in dat ik moet gaan letten op mijn eten (zo noem ik mijn 'lijn'poging maar bewust), maar moet ik ook meer gaan bewegen. Vanmorgen begon het goed. Door een omleiding van de bus waarmee ik normaal naar het werk ga, moest ik een veel grotere afstand lopend afleggen dan normaal. En dat op maar liefst 8 centimeter hoge hakken. Dat is een absolute sport, dat kan ik je wel vertellen. Vanmiddag naar huis dus zelfde ritueel en volgens de aardige buschauffeur blijft die omleiding tot 'nader order' nog in stand dus ik krijg iedere dag sowieso wat meer beweging dan de afgelopen weken. Maar natuurlijk is dat niet genoeg. Maar hoe krijg je Marianne de sportschool weer in? Was ik ooit enthousiast een paar keer per week daar te vinden (oké, ik geef het toe, het was maar een paar maanden lang), mijn lichaam ziet er niet meer uit alsof het ooit een fitnesszaal van binnen gezien heeft. Ik moet die spreekwoordelijke drempel dus weer over, maar hij is zo hoog. Maar nu de bruiloft steeds reëler wordt en dichterbij komt, besef ik me dat het nu of nooit is. Maar tot die tijd dat ik een stap in de sportschool zet, moet ik zelf maar wat meer aan beweging doen, dus wat vaker de fiets pakken en die Ab-King Pro in de achterkamer gebruiken waarvoor hij bestemd is: buikspieren trainen, in plaats van als veredeld kledingrek gebruiken. En daar zit ik dan op de maandagochtend met net als ontbijt een 'Sonja Bakker' eierkoek en een kop kruidenthee. Voor de lunch trakteer ik mezelf op een bak vers fruit: perzikken, nectarines, banaan en als ik echt tevreden ben over mezelf, nog een minneola (alhoewel ik die nog nooit gegeten heb en dus werkelijk geen flauw benul heb of het een lekkere vrucht is of niet). En wat het avondeten ons brengt? Geen idee, misschien dat ik nu maar weer eens net als vroeger in de keuken moet gaan staan, in plaats van me te laten verrassen met lekkernijen door mijn keukenprins. Roerbakgroenten, rundervinkje en wat rijst zal het waarschijnlijk worden. Ja, ik heb er zin in. Dit keer probeer ik het echt vol te houden: Tsjakka!!!!!!!!