Hoe in hemelsnaam?

Hoe in hemelsnaam doen andere vrouwen dit? Hoe in hemelsnaam?

Drie kinderen variërend van 3 maanden tot 4,5 jaar. Ik vind het PITTIG. En ja, dat mag met hoofdletters geschreven worden. Ik denk dat ik me erop verkeken heb dat het opvoeden van 3 kleine kinderen -althans in elk geval de mijne- best zwaar is. De oudste zit momenteel in de kleuterpuberteit en schopt tegen alles aan wat haar wordt opgedragen of gevraagd. Die is chronisch al dwars als ze wakker wordt. Maar ja, dat hoort bij de leeftijd, althans dat zegt men. En als ik alleen met haar ben, dan kan ik dat ook redelijk hebben. Nou moet wel gezegd worden dat ze als we samen zijn zonder de anderen, een heel ander kind is hoor. Dan doet ze wel wat je haar vraagt en luistert ze wel. Omgaan met die driftbuien van haar, daar zou een normale moeder waarschijnlijk haar hand niet voor omdraaien. Maar ik vind het wel lastig.

Dan hebben we ook nog een dreumes van 1,5 die haar grote zus in alles na wil doen, maar natuurlijk nog helemaal niet alles kan wat haar zus van 4,5 kan en dat is best frustrerend voor haar. Om maar te zwijgen van de frustraties die ze heeft als ze zich niet goed verstaanbaar kan maken. Op de grond liggen of met spullen gooien uit pure wanhoop is haar niet vreemd. En dit zou een normale moeder ook met gemak moeten kunnen hebben. Maar ik niet.

En dan hebben we tenslotte een baby die eigenlijk heel stilletjes is en niet heel veel aandacht nodig heeft. Ze ligt wat om zich heen te kijken in de box, lacht wat naar ons en ja, zo af en toe huilt ze ook wel omdat ze graag een flesje krijgt of een schone luier. Tot nu toe, geen vuiltje aan de lucht.

Maar combineer die 3 temperamentvolle meiden eens en wat krijg je dan? Een moeder die het spoor bijster is en soms compleet doordraait in haar emoties. Het lijkt wel een rollercoaster van gevoelens. Enerzijds de diepgewortelde liefde voor mijn meisjes, maar anderzijds de irritaties en woede omdat ik merk dat ik het niet altijd aan kan.

Komt het door de hormonen van 5 jaar lang zwanger zijn, ontzwangeren en bevallen? Ik bedoel, 4 zwangerschappen in 5 jaar gaan me toch niet echt in de koude kleren zitten, lijkt me. Hoe dan ook, ik vind het zwaar, heel zwaar. Maar ongetwijfeld kijk ik over een jaartje erop terug en denk: "mens, waar maakte jij je nou weer druk om". Maar voor al die vrouwen die het opvoeden van kinderen 24/7 de eenvoudigste taak vinden die er maar is: RESPECT. Al geloof ik niet dat er vrouwen (of mannen, laten we de papa's vooral niet vergeten) zijn die nooit even hun kind figuurlijk achter het behang hebben willen plakken. Jij hebt dat nooit willen doen? Ik geloof er geen snars van...