Zelfdiscipline, of juist het gebrek daaraan

Lijnen, diëten, afslanken, afvallen.

Het maakt niet uit hoe ik het beestje bij zijn naam noem, ik kan het gewoon niet. Hoe graag ik het ook wil, het zit er gewoon niet meer in. Wat let, het zat er al nooit in. Ik heb nooit die zelfdiscipline gehad om een dieet vol te houden (op de Herbalife lijnpogingen na, maar ja, toen MOEST ik wel in die mooie trouwjurk passen). Nooit de zelfdiscipline gehad om mezelf voor langere periodes achter elkaar naar de sportschool te sleuren.

Zelfdiscipline of juist het gebrek daaraan, is het genetisch bepaald? Staat mijn kind ook zo’n leven te wachten? Ik hoop het toch niet want ik wil toch echt voor eens en voor altijd dat patroon doorbreken.

Een blik in de spiegel zegt genoeg. Bijna negen maanden na de bevalling is die buik nog steeds stukken groter dan 9 maanden voor de bevalling. De heupen hebben meer weg van een slagschip dan van iets vrouwelijks. Ik moet gewoon die knop in mijn kop omzetten en snacks en snoep laten staan. Gewoon gezond eten en veel sporten. Met name buikspieroefeningen. Ik ben jaloers op al die vriendinnen die wel een strakke buik hebben na de zwangerschap. Of die dames die ook nog eens tig jaar ouder zijn dan ik en nog steeds strak in het velletje zitten.

Nu de temperatuur iets begint te stijgen, de zon wat vaker doorbreekt, weet ik ook wel dat het nodig is om te gaan sporten. Of in ieder geval om iets aan dat lichamelijk verval te gaan doen. Maar hoe ga ik dat aanpakken? Zomaar van het ene op het andere moment met iets beginnen, is voor mij geen optie. Dat hou ik dan hooguit 2 dagen vol. Ik moet een plan de campagne hebben, maar ja, hoe pak ik dat aan?

Hoort dit niet gewoon bij de natuur? Ik vind van wel.

Soms kom je van die acties tegen, die je eerst een goed initiatief vindt en je later toch tegenstaan. Zo ook het verplaatsen van een populatie ganzen bij ons in de buurt.

Al sinds jaar en dag huisvesten het grasveld en de sloot op de hoek van Melis Stokelaan en de Dedemsvaartweg een groep ganzen. In de loop der jaren is de populatie gegroeid. Wat uiteraard wat overlast met zich mee is gaan brengen. Het trottoir en de grasveldjes liggen bezaaid met ganzenuitwerpselen en bij het krieken van de dag laten de ganzen zich overduidelijk horen. Maar is dit ook echt overlast, kun je je afvragen. Hoort dit niet gewoon bij de natuur? Ik vind van wel.

De ganzen leven al jaren het hele jaar door op dezelfde plaats. In de winter schuilen ze nog wel eens op het parkeerterrein van het aangrenzend flatgebouw. Soms steken ze de straat over om vervolgens aan het eind van de dag weer terug naar hun vaste stek te gaan. En soms, hoe zielig het ook is, sneuvelt er een doordat het dier wordt aangereden door een auto. Maar ook in dit geval, hoort dit niet een beetje bij de natuur? Ik vind van wel. Er is een tijd van komen en er is helaas ook een tijd van gaan.

Blijkbaar is er toch veel geklaagd over de ganzen. Of het nou de bewoners zijn geweest of derden, dat is niet helemaal duidelijk. Wel is duidelijk dat de Gemeente Den Haag opdracht heeft gegeven tot het ‘verplaatsen’ van de ganzen. Vandaag was die dag.

Met verbazing en ook de nodige woede heb ik staan kijken hoe op het parkeerterrein van het flatgebouw een provisorische kooi werd gebouwd. De ganzen wisten nog van niets. Die zaten heerlijk van de voorjaarszon te genieten op het grasveld tussen twee sloten in. Deden niemand iets kwaad. Deden gewoon hun eigen ding: beetje zwemmen, beetje ‘praten’ met elkaar en eieren uitbroeden. Hoewel ik in eerste instantie wel begreep dat het verkeer een probleem voor de ganzen zou zijn en dat verplaatsing misschien zo’n gek idee nog niet was, vroeg ik me toch af of het nou echt zo slecht voor de ganzen zou zijn om daar te blijven. Toen ik de aanwezige pers rond zag lopen en de Ganzenvanger zo bezig zag, vroeg ik me af of het belang van de ganzen hier wel echt voorop stond. En nou ben ik uiteraard geen ganzenkenner, dat deze hele actie zielig voor de ganzen was, staat als een paal boven water.

De ganzen werden eerst opgejaagd door een dame die naar ze toe kwam rennen zodat ze het water in zouden vluchten. Deze heksenjacht vond ik vreselijk om te zien, want wat is er nou diervriendelijk aan een populatie van tussen de 15 en 20 ganzen opjagen. De ganzen slaakten luide kreten en doken het water in. Behalve één, deze gans – voor het gemak ga ik er maar vanuit dat het een vrouwtje was, maar het had net zo goed een mannetje kunnen zijn – bleef bij haar nest. En terecht. Ik zou mij ook niet bij mijn eieren laten wegjagen als ik haar was. Ze klapperde woest met haar vleugels en maakte hapbewegingen naar de opruiende dame. Zelfs een stok weerhield de gans niet om van haar nest te worden verdreven. Terwijl de gans op haar nest bleef zitten, werden de andere ganzen het water uit gejaagd en zo naar desnel opgebouwde kooi gejaagd. Terwijl deze ganzen daarin opgesloten zaten, ben ik naar de gans op het nest gelopen. Ze lag stil bovenop haar eieren. Eerst dacht ik dat ze de aanval met de stok niet overleefd had, maar ze bewoog wel en leefde gelukkig dus nog. Toen de Ganzenvanger ook naar de gans toe kwam en er - in mijn ogen – hardhandig op dook, moest ik mijn blik afweren. Ijzingwekkende geluiden werden door de gans gemaakt en tranen stonden in mijn ogen. Ik begreep helemaal hoe de gans haar ‘jongen’ wilde beschermen. Ik zou er ook alles aan doen als iemand aan mijn kleine meisje zou komen. De gans werd afgevoerd naar de andere ganzen en ik wierp een snelle blik op het nest. Daarin lagen circa 5 eieren die nu wees geworden waren. De eieren werden overigens later wel door de Ganzenvanger opgehaald, maar dat terzijde. Toen pas bemerkte ik dat er nog één gans in het water zwom, terwijl alle andere gevangen waren. Deze schreeuwde luid. Een geluid wat door merg en been ging. Ik besloot dat het voor mij tijd werd om weg te gaan. Hier kon ik niet tegen.





Hoort dit niet een beetje bij de natuur? Nee absoluut niet. Want in welke natuurlijke omgeving worden dieren vanuit Den Haag naar Drenthe (althans dat is wat ons werd meegedeeld) verhuisd zonder dat ze daar zelf voor kiezen?