vrijdag 25 juli 2008

Tijd te kort ...

Nou dat begin van mijn persoonlijke blog is dan ook lekker goed begonnen. Na toch zeker wel 3 dagen bleef het weer stil van mijn zijde. Maar daar heb ik een heeeeeeeeeel goede reden voor hoor. Heb het gewoon te druk gehad en te weinig echt meegemaakt om hier weer wat te plaatsen.

Ieder midddag zit ik trouw de Tour de France te kijken (ja echt waar, tussen het werken door kijk ik hoe het Mentsjov, Freire en de overige Raborenners vergaat) en dat slokt je tijd op. 's Avonds Studio Sport Zomer en dan is het weer tijd om te gaan slapen. Van al die sporten word je nog eens doodmoe. Was het eerst het EK voetbal wat ervoor zorgde dat ik iedere avond veel te laat naar bed ging, nu is het Marts Smeets met zijn zomergasten over de Tour die me laat op de avond laat indommelen. Maar goed, nog een paar dagen en dan is die Tour ook weer voorbij (denk niet dat de Olympische Spelen me net zo zullen bekoren als de Tour en het EK ... en trouwens, vinden die wedstrijden niet in de ochtenduren plaats in verband met het tijdsverschil?).

Sommige mensen vragen zich af wat er nou zo leuk aan die Tour is. Nou gewoon eigenlijk alles en geloof het of niet, het is erg spannend hoor!

Hoe gaat het verder met ons? Nou eigenlijk zijn gangetje. Het huis wordt misschien iets later opgeleverd (september/oktober), ons huidige huis hebben we zeggen en schrijven toch zeker wel 1 kijker voor gehad en het weer is ook niet om over naar huis te schrijven geweest. Maar sinds gisteren is het eindelijk weer zomer. Tropische temperaturen ... en ja, toch zeker wel voor 2 hele dagen want vanavond/morgen slaat het weer om. De temperatuur blijft wel aangenaam maar het gaat wel regenen. De plantjes zullen dolblij zijn, maar ik? Nee van mij mag die zomer nu toch wel eens echt door gaan zetten hoor!

Maar goed, ik ga mijn leven beteren en toch minimaal een paar keer per week hier even wat posten. Als is het maar chitchat net als nu.

woensdag 9 juli 2008

verhuizing


Nog even en dan is het zover, dan gaan wij verhuizen. Als alles loopt zoals gepland, zal ons huis na de bouwvak opgeleverd gaan worden, wat zoveel meer inhoudt als eind augustus/begin september. Reuze spannend natuurlijk, maar ook best lastig. Want we zijn er nog steeds niet over uit wat we precies waar willen. Neem nou iets eenvoudigs als de vloer. Wat willen we? Willen we steen of liever hout? Of misschien toch gewoon tapijt? We hebben nog werkelijk geen idee. Hangt natuurlijk ook helemaal van het budget af want bij een stenen vloer hoort ook vloerverwarming en daar hangt dan ook weer een aardig prijskaartje aan. Waren we er bijna over uit dat we toch maar voor hout zouden kiezen, pas geleden waren we bij onze vrienden Daan en Cees en vonden we hun stenen vloer toch ook weer erg mooi. Ja, de keuze wordt er dus niet makkelijker op. En de tijd begint toch wel te dringen. Zo met die zomervakantie in het vooruitzicht, hebben veel leveranciers langere levertijden en we willen toch zeker niet een paar maanden in een kaal huis zitten. Dat wordt dus nog even goed rondkijken de komende weken.

Weer een leuk nieuwtje is dat m'n vader en moeder ook gaan verhuizen. Ja, al jaren roept mijn moeder "Ik ga verhuizen" maar dit keer gaat het dan echt gebeuren. Nee, niet nu meteen, maar eerste kwartaal 2009. En waarheen? Naar hetzelfde project als wij: Het Podium. Wij komen dus in een eengezinswoning te wonen en m'n ouders een paar huizenblokken verder op de topetage (6e verdieping) van een ruim appartement met zonnig balkon.

Allemaal leuke dingen dus en niet te vergeten, altijd handig als ze zo dicht in de buurt wonen. Maar zover is het nog niet. Ze zijn nog druk bezig met de bouw van die appartementen. Onze huizen daarentegen zien er op het oog helemaal af uit. Zelfs het schuurtje in de tuin is maandag geplaatst. Nu begint het echt ergens op te lijken en heb ik het vermoeden dat het toch wel heel snel na de bouwvak gaat worden opgeleverd. Ik kan haast niet wachten tot het zover is! Nu maar hopen dat de verkoop van ons huidige appartement ook een beetje voortvarend gaat!

baby's en koters



Gisterenavond bij vrienden op bezoek geweest. En zoals inmiddels zoveel vrienden, hebben ook zij een kleintje. Een heel leuk meisje Laylani van net 1 jaar wel te verstaan. Een schatje van een kind. Vrolijk hoofdje en al! Erg leuk om te zien dus.

Maar soms steekt het toch wel hoor. De een na de ander in onze omgeving is zwanger, gaat bevallen of is net bevallen en wij, wij moeten voorlopig nog even wachten. Niet dat we nou zo ontzettend graag meteen nu al een kindje hadden willen hebben. Nee, herstel, dat lieg ik. Dat wilden we namelijk wel. Maar we hebben bewust tot na de bruiloft gewacht en waren er eigenlijk ook wel klaar voor om voor nageslacht te zorgen. Maar ja, de uitslag van een uitstrijkje gooide roet in het eten. En dan is het verdomde vervelend als je nog zo lang moet wachten tot er een nieuw uitstrijkje gemaakt kan worden. De uitslag van mijn eerste uitstrijkje in april was namelijk PAP 2.

Wat betekent pap 2 eigenlijk?

PAP-klasse of Papanicolaou classificatie is een beoordelingsmethode voor het uitstrijkje.

Cellen, verkregen met behulp van een spatel of met een cervix-brush, van de uitstrijk van de overgangszone op de cervix (baarmoedermond) worden in het pathologisch-anatomisch laboratorium gekleurd en m.b.v. de Papanicolaou classificatie (PAP-klasse) beoordeeld. De PAP-klasse wordt naast de KOPAC-codering gebruikt, een meer specifieke codering die naast de bovengenoemde wordt gehanteerd om specifiekere informatie te krijgen. Soms wordt ook getest op aaanwezigheid van HPV.

De PAP-klasse wordt aangeduid met klasse 0 t/m klasse 5:

Bij PAP 0 is de uitstrijk door bijvoorbeeld ontsteking of bijmenging met bloed niet te beoordelen. Het uitstrijkje dient dan ook na 6 weken herhaald te worden.
Een PAP 1 laat een normaal celbeeld zien: er worden geen afwijkingen geconstateerd. Indien in het kader van bevolkingsonderzoek afgenomen dan wordt het uitstrijkje, tenzij klachten, 5 jaar later weer herhaald.
Bij een PAP 2 zijn er kleine celafwijkingen te zien. Na 6 maanden dient de uitstrijk herhaald te worden. Indien dezelfde celafwijkingen worden gezien, dient de patiënt te worden doorverwezen naar een gynaecoloog voor colposcopie.
Bij een PAP 3a spreekt men in de cervix-cytologie van een geringe of matige dysplasie. Hier zijn de kernafwijkingen wat meer pre-existent. Bij een matige dysplasie dient de patiënt meteen naar de gynaecoloog doorverwezen te worden voor colposcopie.
Een PAP 3b is een ernstige dysplasie en bij PAP 4 is mogelijk sprake van een carcinoom in situ en dient altijd verwezen te worden voor colposcopisch onderzoek.
PAP 5 indien er kankercellen in het uitstrijkje worden aangetroffen. Dit kunnen kankercellen zijn die primair afkomstig zijn van een tumor in de cervix, uterus of eileider.

Een PAP 2 is op zich dus niet iets om je heel ernstig zorgen om te maken. Bij 9 van de 10 vrouwen is de uitstrijk na 6 maanden weer gewoon een PAP 1 en was er waarschijnlijk gewoon sprake van een lichte ontsteking of andere onschuldige afwijking. Iedereen roept dus ook steeds "Maak je geen zorgen" en daar hebben ze ook wel gelijk in, maar ja, er gaat toch continue door je gedachten dat je wel eens bij die 1 op de 10 vrouwen kan behoren waarbij de PAP 2 wel degelijk een hogere PAP kan worden. Natuurlijk moet je daar niet vanuit gaan, maar 1 op de 10 vind ik nog best veel. En zes maanden wachten is voor mij best een tijd. Een tijd die je toch in onzekerheid doormaakt, zeker als je een kinderwens hebt en dit tot de volgende uitstrijk gemaakt is, van de huisarts out of the question is. De huisarts heb ik dus zover dat in plaats van de zes maanden die ertussen zitten, er 4 maanden tussen zitten. Smokkel ik toch mooi 2 onzekere maanden mee weg. Volgende maand, 15 augustus is het dan zover. Dan mag ik weer 'fijn' voor een uitstrijkje langs. Natuurlijk duurt het dan ook weer een aantal weken (circa 3) voor de uitslag bekend is dus dat zijn dan ook spannende tijden. En tja, wat zal die uitslag zijn? Tijd zal het leren. Ik heb me wel voorgenomen om daar nu maar niet aan te denken. Gewoon pas aan gaan denken als het aan de orde is. Meer kun je er toch momenteel niet aan doen. Maar zeer doet het wel hoor, al die nieuwbakken baby's in je omgeving. Maar wie weet, lopen 'wij' over een half jaar ook wel met een trotse dikke babybuik rond en roepen we over 2 jaar "waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen" ...

dinsdag 8 juli 2008

Schokken voor vliegtuigpassagier

Ik heb werkelijk het idee dat er op deze aardkloot een hele hoop idioten rondlopen die bepaalde dingen vanachter een bureau bedenken en vervolgens ook niet verder kijken dan hun neus lang is.

Zojuist lees ik dat technici van de Amerikaanse Department of Homeland Security zich bezighouden met het ontwikkelen van een zogenaamde 'taserband' die in de toekomst gedragen kan worden door vliegtuigpassagiers. Deze 'Safety Bracelet' dient dan onder meer als ticket, boarding pass, bevat een GPS-tracker en zelfs een taser. Je weet wel, zo'n ding dat stroomstootjes kan afgeven waardoor je even tijdelijk lichamelijk op non-actief gezet wordt, om het maar even zo uit te drukken. Het vliegtuigpersoneel kan die taser dan inschakelen op het moment dat een passagier een bedreiging vormt voor de veiligheid.

Maar ja, wat vindt het personeel een bedreiging. Als je kop hen niet aanstaat, kan je dus ook zo even onder stroom gezet worden. Ik zie het al helemaal voor me. "Wat zegt u mevrouw? U vindt het vliegtuigvoer niet te eten?" en hup, je wordt tijdelijk even uitgeschakeld. Althans in elk geval lang genoeg tot de steward(ess) met zijn/haar trolley met eten ver genoeg van je vandaan is en hij/zij geen last meer van je heeft. Of je krijgt ineens een schok omdat er te veel naar het toilet gegaan wordt en ze geen zin hebben om die toiletten steeds zo schoon te houden. Of een andere reden waarom je de irritatie in zo'n kleine ruimte opwekt van het vliegtuigpersoneel.

Internationale instanties en burgerrechtenorganisaties hebben inmiddels hun afschuw over het plan uitgesproken. En terecht. Want in wat voor maatschappij leven wij dat dit soort dingen als normaal beschouwd zullen moeten worden? Internationale luchtvaartmaatschappijen vrezen een sterke afname van reizigersaantallen, mocht de Amerikaanse staat het plan doorvoeren. Zij zijn niet de enige. Ik voorzie ook een sterke afname voor reizigers van en naar Amerika. ACLU, de voorvechter van de mensenrechten, noemt het plan al 'afschrikwekkend' en passend binnen de koers die de Amerikaanse overheid kiest in de discussie omtrent veiligheid en privacy.

Ik zie hier alleen maar onveiligere situaties in hoor. Roepen de Amerikanen nog heel hard dat moslim extremisten een ramp voor de samenleving zijn. De Amerikanen zijn met dit soort plannen geen haar beter. Als je als moslim (en dan heb ik het niet over de extremisten, maar de normaal gelovige moslim) een baardje draagt en er naar de mening van het vliegpersoneel te verdacht uitziet, ben je dus al snel de klos. Of als je toevallig net iemand met vliegangst bent en je zit dus zwetend en zenuwachtig in je stoel, kan dat best wel een verdacht overkomen bij het vliegtuigpersoneel. Een druk op de knop is dan voor hen genoeg om de verdachte even uit te schakelen. Ik weet wel zeker dat - indien dit echt wordt ingevoerd, en dat betwijfel ik - er genoeg schadeclaims gaan komen want ongetwijfeld dat die taserband ongelukkigerwijs verkeerd gebruikt gaat worden. Of kan je die band ook gewoon afdoen? Als dat zo is, waarom heb je dan zo'n ding.

Nee die Amerikanen zijn zo druk bezig met het in hun ogen verbeteren van de wereld en strijden voor vrijheid en rechtvaardigheid, terwijl ze idioten die dit soort dingen bedenken, juist moeten aanpakken. Het is toch van de zotte dat je dus straks overgeleverd bent aan de grillen van een ander. Zoals iemand al zei als reactie op het krantenbericht, laat de Amerikanen lekker die muur bij de grens van Mexico uitbouwen tot een muur rond heel Amerika zodat er geen mens meer in of uit kan. Dan zou het een stuk rustiger worden op dit vlak.

kort koppie ...

Ik liep er al maanden om te zeuren. Ik wilde mn haar weer eens kort. Maar ja, met een bruiloft en zo'n mooie sluier in het verschiet, zag ik een korte coupe niet echt zitten. Ik wilde namelijk weelderige krullen en dat is gelukt. Maar nu we weer 2 maanden verder zijn en die bruiloft achter de rug is, was er geen reden meer om dat lange haar niet eens flink te kortwieken. Drie weken geleden ging ik naar de Turkse kapper hier om de hoek en vroeg om een vlot laagjes kapsel. Het hoefde nog niet kort, als er maar laagjes in zaten en de dode punten eruit waren geknipt. Nou de aardige kapper babbelde vlot met mij over het toen nog in volle gang zijnde EK voetbal. Hij repte met geen woord over het feit dat laagjes knippen niet echt zijn specialiteit was. Dus ik kwam bij de kapper vandaan met toch wel een blik van 'is dat wel helemaal goed gegaan?' maar goed Johan vond het leuk zitten dus ik dacht dat het wel aan mij zou liggen. De volgende dag toen ik mijn haar wilde fohnen toen ik onder de douche vandaan kwam, tja, toen sloeg de paniek toe. Wat had hij in hemelsnaam met mijn haar gedaan? Oke, toegeven het waren laagjes, maar niet de laagjes die je van een kapper verwacht. Ik had gewoon min of meer een soort van trap op mn achterhoofd. Het leek wel alsof de heggenschaar er doorheen gegaan was. Enige remedie was mijn haar opsteken. Maar ja, om nou continu met opgestoken haar te blijven zitten, ging mij te ver.


Een paar dagen later maar een afspraak gemaakt bij de andere kapper. Ik wilde het toch maar korter laten knippen en dan ook meteen een kleurtje want die grijze haren waren weer overduidelijk zichtbaar. Zo gezegd, zo gedaan. Kapster had er een vlot a-symetrisch kapsel van gemaakt waar ik eigenlijk wel heeeeeel tevreden mee was. Tot ik het weer gewassen had en de boel zelf moest gaan fohnen. Wat is dat toch met die kappers. Ze laten je geloven dat een coupe eenvoudig in elkaar te fohnen is, maar hoe kan ik in g*dsnaam die achterkant zo fohnen.

Nou ja, ik heb er 2 weken mee gelopen maar toen vond ik het toch tijd om het weer wat korter te doen en dan meteen wat donkere plukjes erin te laten zetten. Je zou bijna denken dat ik een abonnement op de kapper heb gehad. Inmiddels is het dus heel erg kort in de nek en de voorkant nog lekker lang. 'Lekker pittig kapsel', zoals sommigen het noemen. Nou weet ik natuurlijk niet of dat een compliment of niet is, maar goed, daar ga ik maar even vanuit. Maar ik ben nu dus weer een kortharige brunette met bijna zwarte plukken in het haar. Ben ik er blij mee? Ja, ik denk het wel. Vind de coupe leuk ... maar waar ik al bang voor was ... ik heb toch weer spijt dat het eraf is want in plaats van korte donkere plukken, ga ik nu toch eigenlijk liever voor lange golvende blonde lokken. Tja, je kunt niet alles hebben dus daar zal ik even op moeten wachten. Over een jaartje zal het wel weer op een redelijke lengte zijn zodat ik het alsnog weer normaal lang kan laten groeien. Wat is dat toch altijd met mij en die spontane ingevingen.

maandag 7 juli 2008

Wie wil er nou zichtbaar ouder worden ...

Ik heb mezelf nooit echt oud gevonden (heeft ook wel te maken met het getrouwd zijn met een 'jongere' man en voornamelijk jongere vrienden hebben). Ben altijd dolblij met de complimenten als men hoort hoe 'oud' ik ben ... maar ik kan het nu niet langer meer ontkennen. Ik word echt oud(er). Nou is er met oud worden niks mis, maar ik moet het nu maar accepteren. Eindeloos voor de spiegel staan en proberen mijn zwembandje in mn slip te duwen, zodat de buik wat platter lijkt, is niet meer mogelijk. Een string dragen is nu gewoon not done anymore. Daar moet je gewoon tiener voor zijn en een super strak figuurtje voor hebben, wil het er nog aantrekkelijk uitzien, zo'n string. Ook de kraaiepootjes en hangende huid in het gezicht strak trekken voor de spiegel heeft geen zin meer. Grijze haren uittrekken is al helemaal onbegonnen werk geworden en zelfs verven heeft niet veel zin meer omdat binnen no time de grijze haren als uitgroei beginnen te komen. Een conditie heb ik ook al niet meer, als ik die uberhaupt ooit wel eens gehad heb en ik heb volgens mij veel meer slaap nodig dan vroeger (al betwijfel ik of ik wel voldoende slaap krijg tegenwoordig). Mijn lichaam vertoont gebreken. Mijn gewrichten kraken en mijn ogen gaan achteruit. Kortom, ik word echt oud ...

Nogmaals, oud worden is niet erg, zo lang je maar minimaal net zo strak blijft als op je 16e en je qua conditie nog de hele wereld aan kan. Maar bij mij is het verval nu zo rond mijn 35e toch wel zichtbaar.

"Doe er dan iets aan" roept mijn echtgenoot als hij het gezeur van mij weer eens zat is. Maar ja, da's makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik na een dag werken thuis kom, wil ik niks liever dan relaxen op de bank. Dan verlang je toch niet naar een sportschool? Maar ik weet dat hij gelijk heeft. Tegen die aanwas van grijze haren, is behalve verven niet veel te doen. Die kraaienpootjes gaan ook niet meer weg (resultaat van jarenlang lachen) want al die wondermiddeltjes die de stempel anti-rimpelcreme hebben, die werken gewoon niet. Maar voor het overige, is er nog wel wat aan te doen. Voldoende nachtrust zorgt alweer voor een frissere uitstraling. Een paar keer in de week toch van die bank af komen om te sporten, kan zorgen voor minimaal een betere conditie en maximaal voor een figuurtje waar een string weer een string om kan zijn. Kortom, ik gooi het bijltje bij nader inzien toch nog maar niet in de strijd. Want als ik nu al het verval laat winnen, hoe zie ik er dan in 5 jaar tijd wel niet uit. Nee, ik vecht tegen de erosie en ga er weer voor ... althans, niet vandaag. Morgen een nieuw begin maken, vind ik vroeg genoeg.