Gisterenavond bij vrienden op bezoek geweest. En zoals inmiddels zoveel vrienden, hebben ook zij een kleintje. Een heel leuk meisje Laylani van net 1 jaar wel te verstaan. Een schatje van een kind. Vrolijk hoofdje en al! Erg leuk om te zien dus.
Maar soms steekt het toch wel hoor. De een na de ander in onze omgeving is zwanger, gaat bevallen of is net bevallen en wij, wij moeten voorlopig nog even wachten. Niet dat we nou zo ontzettend graag meteen nu al een kindje hadden willen hebben. Nee, herstel, dat lieg ik. Dat wilden we namelijk wel. Maar we hebben bewust tot na de bruiloft gewacht en waren er eigenlijk ook wel klaar voor om voor nageslacht te zorgen. Maar ja, de uitslag van een uitstrijkje gooide roet in het eten. En dan is het verdomde vervelend als je nog zo lang moet wachten tot er een nieuw uitstrijkje gemaakt kan worden. De uitslag van mijn eerste uitstrijkje in april was namelijk PAP 2.
Wat betekent pap 2 eigenlijk?
PAP-klasse of Papanicolaou classificatie is een beoordelingsmethode voor het uitstrijkje.
Cellen, verkregen met behulp van een spatel of met een cervix-brush, van de uitstrijk van de overgangszone op de cervix (baarmoedermond) worden in het pathologisch-anatomisch laboratorium gekleurd en m.b.v. de Papanicolaou classificatie (PAP-klasse) beoordeeld. De PAP-klasse wordt naast de KOPAC-codering gebruikt, een meer specifieke codering die naast de bovengenoemde wordt gehanteerd om specifiekere informatie te krijgen. Soms wordt ook getest op aaanwezigheid van HPV.
De PAP-klasse wordt aangeduid met klasse 0 t/m klasse 5:
Bij PAP 0 is de uitstrijk door bijvoorbeeld ontsteking of bijmenging met bloed niet te beoordelen. Het uitstrijkje dient dan ook na 6 weken herhaald te worden.
Een PAP 1 laat een normaal celbeeld zien: er worden geen afwijkingen geconstateerd. Indien in het kader van bevolkingsonderzoek afgenomen dan wordt het uitstrijkje, tenzij klachten, 5 jaar later weer herhaald.
Bij een PAP 2 zijn er kleine celafwijkingen te zien. Na 6 maanden dient de uitstrijk herhaald te worden. Indien dezelfde celafwijkingen worden gezien, dient de patiënt te worden doorverwezen naar een gynaecoloog voor colposcopie.
Bij een PAP 3a spreekt men in de cervix-cytologie van een geringe of matige dysplasie. Hier zijn de kernafwijkingen wat meer pre-existent. Bij een matige dysplasie dient de patiënt meteen naar de gynaecoloog doorverwezen te worden voor colposcopie.
Een PAP 3b is een ernstige dysplasie en bij PAP 4 is mogelijk sprake van een carcinoom in situ en dient altijd verwezen te worden voor colposcopisch onderzoek.
PAP 5 indien er kankercellen in het uitstrijkje worden aangetroffen. Dit kunnen kankercellen zijn die primair afkomstig zijn van een tumor in de cervix, uterus of eileider.
Een PAP 2 is op zich dus niet iets om je heel ernstig zorgen om te maken. Bij 9 van de 10 vrouwen is de uitstrijk na 6 maanden weer gewoon een PAP 1 en was er waarschijnlijk gewoon sprake van een lichte ontsteking of andere onschuldige afwijking. Iedereen roept dus ook steeds "Maak je geen zorgen" en daar hebben ze ook wel gelijk in, maar ja, er gaat toch continue door je gedachten dat je wel eens bij die 1 op de 10 vrouwen kan behoren waarbij de PAP 2 wel degelijk een hogere PAP kan worden. Natuurlijk moet je daar niet vanuit gaan, maar 1 op de 10 vind ik nog best veel. En zes maanden wachten is voor mij best een tijd. Een tijd die je toch in onzekerheid doormaakt, zeker als je een kinderwens hebt en dit tot de volgende uitstrijk gemaakt is, van de huisarts out of the question is. De huisarts heb ik dus zover dat in plaats van de zes maanden die ertussen zitten, er 4 maanden tussen zitten. Smokkel ik toch mooi 2 onzekere maanden mee weg. Volgende maand, 15 augustus is het dan zover. Dan mag ik weer 'fijn' voor een uitstrijkje langs. Natuurlijk duurt het dan ook weer een aantal weken (circa 3) voor de uitslag bekend is dus dat zijn dan ook spannende tijden. En tja, wat zal die uitslag zijn? Tijd zal het leren. Ik heb me wel voorgenomen om daar nu maar niet aan te denken. Gewoon pas aan gaan denken als het aan de orde is. Meer kun je er toch momenteel niet aan doen. Maar zeer doet het wel hoor, al die nieuwbakken baby's in je omgeving. Maar wie weet, lopen 'wij' over een half jaar ook wel met een trotse dikke babybuik rond en roepen we over 2 jaar "waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen" ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten