Zomaar een donderdagavond in Den Haag Zuidwest

Zomaar een huis in Den Haag Zuidwest in zomaar een straat in een krachtwijk. Zomaar een donderdagavond waarbij het tijd is om het grofvuil buiten te zetten. Zomaar een schuurtje dat ontdaan wordt van zomaar wat onnodige spullen. Houten terrastegels worden vanuit de achtertuin naar de straat gebracht. Een nieuwe lading volgt: een kunststof workmate en een kunststof voetenbankje worden erbij gezet. Dan volgt er weer een lading: nog wat houten schuttingdelen worden bij de andere spullen gezet. Het kunststof voetenbankje en de workmate zijn inmiddels verdwenen. Een man kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Waar is het gebleven? Er is in de tussentijd geen busje gestopt waar de spullen bij zijn ingeladen. De man loopt weer terug naar de tuin om nog wat spullen te halen waaronder een metalen toiletaccessoiresrek. Bij de volgende loopsessie naar de hoek van de straat blijkt ook het metalen rek weg te zijn. De man krabt zich nog eens achter de oren en vertelt zijn vrouw van de wonderbaarlijke verdwijning van hun afval. Een buurman helpt ook nog mee wat spullen buiten te zetten, terwijl hij ook nog wat eigen grofvuil buiten zet. Maar ook deze spullen zijn snel verdwenen. De vrouw kijkt door het raam en ziet dan een deur aan de overkant open gaan. Een man komt naar buiten en haalt het zojuist daar neergelegde fietsstoeltje weg en loopt er weer mee naar binnen. Dan gaat de telefoon. De moeder van de vrouw belt om te melden dat de kunststof workmate bij de overburen in huis staat. De vrouw grinnikt en samen met de man lachen ze erom. Zomaar een donderdagavond in Den Haag Zuidwest, zomaar een straat in een krachtwijk. Zomaar een groep Poolse arbeiders die zomaar wat spullen kunnen gebruiken. En wij, wij zijn blij dat wij in elk geval van onze lading grofvuil af zijn gekomen. Zomaar wat oude spullen die zomaar een tweede leven gekregen hebben.