woensdag 12 mei 2010

Bevolkingsonderzoek RIVM

Voor sommige vrouwen is het even schrikken. Geheel onverwacht ligt er een oproep van het RIVM in de bus voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Dit onderzoek dat sinds 1976 bestaat wordt door de overheid gratis aangeboden. Zo kan iedere vrouw tussen de 30 en 60 jaar die dat wil, zich laten onderzoeken. Vrouwen tussen de 30 en 60 jaar ontvangen iedere 5 jaar een uitnodiging. Elk jaar worden ongeveer 800.000 vrouwen uitgenodigd voor het bevolkingsonderzoek. Slechts circa 66% van deze vrouwen doet mee met het onderzoek.

Waarom doen veel vrouwen toch niet mee met het onderzoek? In mijn omgeving hoor ik veel signalen van vrouwen die zich niet willen laten onderzoeken omdat ze het 'eng' vinden. Maar wat houdt het onderzoek nou helemaal in? De huisarts of de assistente maakt het uitstrijkje dat in een laboratorium wordt beoordeeld. Binnen een week of 2 heb je dan de uitslag. Wat is hier nu 'eng' aan, vraag ik mij af. En weegt de opsporing van (een voorstadium) van baarmoederhalskanker niet op tegen die 'angst'? Ik hoor veel vrouwen tegen elkaar roepen "Ik doe niet mee hoor, ik laat me niet in mijn doos kijken", maar dat in je doos laten kijken, kan wel uiteindelijk je leven redden. Ik snap dus niet waarom het percentage dat het bevolkingsonderzoek daadwerkelijk doet, slechts op 66% blijft steken.

Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk goede controle is. In 2003 heb ik mijn eerste uitnodiging gehad en heb zonder te twijfelen het uitstrijkje laten maken. Tuurlijk is het een beetje vreemd om wijdbeens bij de huisarts te gaan liggen, maar kom op zeg, die man doet niet anders. Die kijkt heus niet gek op van jouw private parts. Zo bijzonder zijn die nou ook weer niet, toch? De uitslag was goed. Alles was in orde. Anders was het in 2008. Wij gingen trouwen en ik kreeg de oproep rond die tijd. Meteen voor de trouwdatum nog maar even een afspraak gemaakt voor mijn uitstrijkje, het is immers een routineonderzoek. Tijdens onze huwelijksreis werden we opgeschrikt met het bericht dat de uitslag Pap 2 is wat zoveel meer inhoudt als:

Bij een PAP 2 zijn er kleine celafwijkingen te zien. Na 6 maanden dient de uitstrijk herhaald te worden. Indien dezelfde celafwijkingen worden gezien, dient de patiënt te worden doorverwezen naar een gynaecoloog voor colposcopie.

Niets heel ernstigs dus, maar je schrikt toch. Maar tegelijkertijd ben je wel blij dat - mocht het toch niet goed zijn - het al vroegtijdig is opgespoord. Maar ja, dan moet je wel een half jaar wachten voor je een nieuw uitstrijkje kunt laten maken. Bij mij zat er wat minder tijd tussen omdat wij een kinderwens hadden en niet nog 6 maanden wilden wachten voor we wisten of alles echt wel oké was. Dus na 4 maanden weer een uitstrijkje laten maken. Ditmaal was de uitslag nog minder goed: Pap 3a:

PAP 3a spreekt men in de cervix-cytologie van een geringe of matige dysplasie. Hier zijn de kernafwijkingen wat meer pre-existent. Bij een matige dysplasie dient de patiënt meteen naar de gynaecoloog doorverwezen te worden voor colposcopie.

Daar ging ik dus voor mijn colposcopie. Een ingreep die helemaal niets om het lijf had. Zie ook: colposcopie Er werd een biopt genomen van wat cellen die een afwijking vertoonden en binnen 15 minuutjes stond ik weer buiten. De uitslag was een Cin 1, wat zoveel meer inhoudt als dat het geen kanker is. Opluchting alom.

Na de geboorte van onze dochter Eliza heb ik meteen weer een uitstrijkje laten maken. De uitslag was ditmaal Pap 3b

PAP 3b is een ernstige dysplasie en er dient een colposcopie gemaakt te worden

Dus wederom een colposcopie gemaakt, maar ditmaal geen biopt genomen. De gynaecoloog vond dit niet nodig en verwees me naar een volgend uitstrijkje zes maanden later.

Die zes maanden later was 3 weken geleden. Over een week krijg ik daar de uitslag van.

Natuurlijk is dit alles best een beetje 'eng', maar dan heb ik het over de uitslagen en niet over de uitstrijkjes an sich. Zeker de eerste keer toen ik me nog helemaal niet verdiept had in het fenomeen Pap uitslagen. En tuurlijk ben ook ik een beetje zenuwachtig voor de uitslag. Maar ik weet wel dat ik zo ontzettend blij en dankbaar ben dat er het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker is. Ik heb liever 10x teveel een uitstrijkje laten maken dan dat ik dat niet doe en na jaren blijkt dat ik baarmoederhalskanker heb. Ik bedoel, je wilt toch liever preventief bezig zijn dan als een mak lammetje naar de slachtbank gaan als het te laat is?

Ik raad alle vrouwen in de bewuste leeftijdscategorie dan ook aan om in godsnaam die oproep van het RIVM niet te negeren. Hoezeer je er misschien ook tegenop ziet. Die eerste keer is misschien wat vreemd, maar nogmaals, het kan je leven daadwerkelijk redden.

NB: voor de trouwe lezers, ik heb al eerder over dit onderwerp geblogt. Als je het wilt nalezen, kan dat hier en hier

9 opmerkingen:

Saskieg zei

Jeetje spannend om weer op de uitslag te moeten wachten! Ben het helemaal met je eens dat iedereen een dergelijk onderzoek gewoon zou moeten doen. En inderdaad, vooral wachten op de uitslag, dat is eng. Onderzoek zelf niet. Respect dat je het op deze manier deelt! Succes!
Groetjes saskieg (via twitter...)

Marianne zei

@Saskieg
Ja ik snap werkelijk niet wat sommige vrouwen er nu van weerhoudt om met het onderzoek mee te doen. Hopelijk open ik bij een aantal vrouwen nu eindelijk de ogen :)

Laura zei

Ik snap het ook niet. Tuurlijk: het kan zijn dat je je schrik van je leeftijd krijgt. Maar veel meer schrikken (en eng!) is het nog als je hoort dat je er te laat bij bent. Tis meer een soort struisvogelpolitiek als je het mij vraagt!

Claudia zei

Mar, super goed blog! Je hebt volledig gelijk. Ken 2 vrouwen die dankzij dit uitstrijkje nu nog leven!!!! Kom om dames onderga het bevolkingsonderzoek.

Aukje zei

Joh, wat vervelend, die uitslagen! Ik duim voor een goede uitslag van je laatste uitstrijkje.
Maar je geeft wel meteen aan waarom vrouwen het zo eng vinden. Jij hebt je tot nu toe zorgen kunnen maken om wat er zich eventueel ontwikkelt. Veel vrouwen kiezen ervoor om het er op aan te laten komen en er mee te dealen als het is een verder gevorderd stadium is. Net als met borstkanker: er zijn vrouwen die bewust hun borsten niet controleren.
Kop in het zand is het, maar ook zorgeloos leven (voor even...) en niet geconfronteerd worden met moeilijke dingen.

Elsje zei

Pfjoe, wat een spannende tijden ga je tegemoet. Ikzelf heb net weer een PAP1 teruggemeld gekregen, en zelfs ik ben gespannen voor de uitslag...
Ik weet wel dat mijn moeder niet meedoet. Ze kan sinds de dood van mijn vader, alweer ruim 35 jaar geleden, zoals ze zegt: "geen aanraking van binnen" verdragen. Heeft dus niets met de arts te maken. Ze doet wel mee met het bevolkingsonderzoek borstkanker...

Marianne zei

@Laura
Struisvogelpolitiek is het inderdaad. Ik begrijp het gewoon niet. Tuurlijk is het wachten op een uitslag misschien wel 'eng' al heb ik dat die eerste keer niet zo ervaren toen ik een uitstrijkje liet maken. De angst kwam pas toen mijn tweede uitstrijkje niet goed was. En dan nog, die angst voor een volgend uitstrijkje is niets vergeleken bij de angst voor het daadwerkelijk krijgen van baarmoederhalskanker en er te laat bij zijn.

@Aukje
Het feit dat vrouwen de uitslag 'eng' vinden, kan ik nog wel begrijpen. Maar ook daar zou je je eigenlijk overheen moeten zetten. Maar het feit dat vrouwen het 'eng' vinden om - zoals ze zelf zeggen - 'in hun doos gekeken' te worden, kan ik gewoon niet begrijpen. Maar goed, misschien komt dat door mijn eigen uitstrijkjes geschiedenis.

@Elsje
Jouw moeder doet het uitstrijkje niet om een heel andere reden. Heeft niks met 'eng' te maken. Zij heeft daar zo haar redenen voor en daar moet ik wel begrip voor opbrengen. Het is niet zo dat zij dit onderzoek 'eng' vindt en die 'angst' op jouw heeft overgebracht. Wat dat zie je wel vaak, dat als moeders het uitstrijkje al niet willen laten maken, de dochters het vaak ook niet doen. En dat vind ik zo onterecht.

Carolien . zei

Erg vervelend Mar, maar zoals ik al zei,gelukkig kan je snel terecht voor vervolg afspraak.

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.