Imagine this: Je ligt heerlijk te slapen in een warm bed tegen een warm lichaam aan. En eindelijk droom je van die ene man. De man waar we allemaal wel van willen dromen: Robbie Williams. Nog beter zelfs, Robbie staat op het punt om je ten huwelijk te vragen. Maar terwijl je slaapt, merk je dat je partner al uit bed verdwenen is. Niks ergs aan want wat wil je nog meer dan trouwen met Robbie. Tot je op een punt komt waarbij je je in je droom realiseert dat hij je zo gaat wekken. Uit alle macht probeer je Rob duidelijk te maken dat hij moet opschieten met die ene vraag. En net als hij zijn mond open doet, voel je de natte lippen van je partner op je wang die je wekt met de woorden “wakker worden schatje!”. Pats boem weg is die bubbel, weg is die droom. Woest kijk je hem aan en begint te tieren als een viswijf dat hij nou net die leuke droom moest verstoren. Begint hij te lachen en zegt hij “dream on”. Ja als dat nou eens zou kunnen, maar ja hij heeft er wel voor gezorgd dat dat niet kan. Kortom, droom in duigen en nog steeds niet met Robbie Williams getrouwd.
Maar waar komt zo’n droom nou vandaan? Is het iets wat ik diep van binnen zou willen? Nee absoluut niet. Ik ben nuchter genoeg om te weten dat dat never nooit niet zou gebeuren. Erger nog, ik zou het niet eens willen. Want hoe goed, leuk, lekker Robbie Williams dan ook is, wie weet er nou hoe Rob echt is. En als we dat wel weten, vinden we hem dan nog wel zo geweldig? Bij mijn eigen mannetje weet ik tenminste hoe hij in elkaar zit en to be quite honest, ik zou hem zelfs niet voor honderd Robbie Williams in willen ruilen. Maar waarom dan toch die dromen? Ik heb geen flauw idee. Wat ik wel weet is dat ik in een lucide droom terecht gekomen ben. Een lucide droom? Ja, tijdens een lucide droom is de dromer zich bewust van het feit dat hij/zij droomt. Nou in mijn geval helemaal waar. Ik wist dat ik op korte termijn wakker gemaakt zou worden. Vandaar mijn haast met die vraag van Robbie. Maar wat is in het algemeen nou een droom en waar dient het voor? Ik zou het niet weten. Gebleken is dat je vaak droomt over dingen die je overdag hebt meegemaakt. Toegeven Robbie speelt een grote rol in mijn leven, maar bij wie van jullie niet? Maar een obsessie zou ik het niet willen noemen.
Maar hoe kan je het verschil herkennen tussen een grote mate van waardering voor een artiest als Robbie of een obsessie voor die man? De een zou verklaren dat als je naar (bijna) alle concerten van hem gaat en hem over de wereld nareist dat dat een obsessie zou zijn. Maar is dat zo? Nee in mijn ogen niet. Zo lang je er nuchter onder blijft, is het allemaal heel gezond (even uitgezonderd van de gezondheid van je spaarrekening uiteraard), schuilt er geen kwaad in. Maar zodra je waardering overgaat in iets wat groter en verder gaat, dan komt obsessie om het hoekje kijken. Hoe vaak ik al niet heb gehoord dat sommige dames hun man in no time zouden willen dumpen voor Robbie en dit dan ook nog echt menen of dames die echt in de veronderstelling zijn dat als ze Rob ontmoeten, dat het dan zeker iets zou worden. Ja dan denk ik dat dat toch wel heel erg in de buurt komt van een obsessie. Is dat gezond? Nee absoluut niet. Niet voor jezelf, niet voor je huidige relatie en al zeker niet voor Robbie. Denk aan wat er gebeurde in Duitsland. Was de duw van het podium ingegeven door een obsessieve fan of was die man gewoon gestoord? Feit blijft dat voor een megaster al bijvoorbeeld Robbie Williams het best beangstigend kan zijn om niet altijd het verschil te kunnen zien tussen een grote fan of een obsessieve. Kunnen wij dat zelf eigenlijk wel? Weten wij zelf tot hoever we kunnen gaan voordat iets een obsessief karakter krijgt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten