Kledingcrisis

Je kent het vast wel: je staat ’s morgens voor de spiegel en alles wat je aantrekt is te groot, te klein, versleten, vies of gewoon uit de mode. Naast je op de grond ligt een hele berg kleren die je al gepast hebt en tijd om het op te ruimen heb je nu niet want je moet je toch al schaarse en kostbare tijd gebruiken om juist die outfit te vinden die wel past. Dat opruimen komt wel als je thuis komt vanavond.

Dat overkomt mij tegenwoordig iedere dag. Door omstandigheden afgevallen, passen een hele zooi kleren spontaan niet meer. Op zich is afvallen leuk zonder dat je er echt moeite voor hoeft te doen, maar wat nou als juist net die ontzettend leuke hippe en niet te vergeten veel te dure broek niet meer past omdat hij spontaan van je kont afzakt? Dan staat het huilen je toch echt nader dan het lachen. Een riem is geen optie, want dan is die broek ineens niet leuk en hip meer dus out of the picture.

Tja, wat doe je dan. Dan duik je de kast in waar die veel te kleine leuke kleren in hangen die je al jaren niet meer hebt kunnen passen. En je humeur wordt steeds beter want wat zijn die kleren eigenlijk leuk en wat zonde dat je die al jaren niet hebt kunnen dragen. Vol goede moed stap je in de eerste broek die je tegenkomt. Uiteraard is dit ook meteen het kleinste model wat er hangt. Ja, je bent toch lekker optimistisch door die te grote broek, dus why not. Broek omhoog. Hmmm, past niet over de heupen. Hoe kan dat nou? Je benen zijn toch echt dunner geworden en hij zit daar ook nog steeds lekker ruim. Just your kind of luck. Je bent dan wel afgevallen, maar dat vet om die heupen, hangt nog in rollen rond je middel en dat prop je niet met gemak in die broek.

Poging nummer twee, je pakt de grootste broek uit de kledingkast met te kleine kleren. Ja, zo optimistisch als je net was, zo pessimistisch ben je nu spontaan geworden. Ja hoor, ene been erin, volgende ook. Hmmm, hij glijdt lekker makkelijk omhoog. Heupen, tja, ze zitten nog in de weg, maar met een beetje proppen en adem inhouden, moet het lukken. Ja hoor, de broek zit. Beetje strak weliswaar, maar hij past tenminste. Vol blijdschap kijk je in de spiegel en dan … dan verstart je blik, voel je tranen opkomen want een rollade is er niets bij. Je kunt letterlijk liplezen omdat de broek zo hoog opgetrokken zit omdat hij het smalste punt van je lichaam zoekt bij de taille en laat jij nou net een hoge taille hebben en de broek juist niet.

Tranen springen in je ogen, snel wurm je je uit die broek en je staat weer in je onflatteuze ‘het-is-weer-die-periode-van-de-maand’ slip en dito bh. Met een woest gebaar gooi je die broek weer terug in de kast met te kleine dingen en probeert jezelf eraan te herinneren de sleutel van die kl*te kast gewoon in de vuilnisbak moet gooien straks. Het gaat je toch never nooit niet lukken om in die kleren te passen.

Ja wat dan? Dan maar weer naar de ‘dagelijkse’ kast. Maar ja, wat is er nou dat wel past?

Hey, wat zie je daar achterin de kast? Is dat een legging? Ow, mijn god, hoe heb je dat ooit kunnen dragen. Grinnikend pak je hem toch uit de kast en just for the fun of it, trek je hem aan. Dat ding zit als gegoten. Het feit dat iedere legging als gegoten zit omdat hij bijna iedereen wel past doordat hij stretch is, laat je buiten beschouwing. Je draait wat rondjes voor de spiegel. Jeetje wat zie je er goed uit, afgezien van die vreselijke blauwe strepen over de legging. Je humeur gaat er stukken op vooruit. Je kijkt op je horloge, shit, het is al veel te laat. Te laat om naar het werk te gaan want dat red je toch never nooit niet meer. Wat nu? Te laat komen of je gewoon ziekmelden?

Dan plotseling hoor je een geluid achter je. Die goddelijke vent van je staat achter je en kijkt je met een rare blik aan en zegt “Wat sta jij nou op de zaterdagochtend voor die spiegel te doen?”.

Zaterdagochtend? Zei hij echt zaterdagochtend. Je denkt diep na. Gisteren was het vrijdag dus vandaag is het … inderdaad zaterdag. Heb je daar zo’n drama voor gemaakt voor die spiegel. Je bent vandaag vrij en hoeft nergens heen. Geen afspraken niks.

Hij gaat weer terug de slaapkamer in en wat doe jij, jij loopt er in je legging achteraan en duikt maar weer bij hem in bed. Ja, die legging die blijft aan, dat is een blijvertje. Die geeft je tenminste een goed gevoel.